در روز اول مارس انجمن زنان با دعوت از خانم الاهه
امانی استاد دانشگاه ایالتی لس آنجلس وفعال حقوق بشر زنان که همواره در
کمیسیونهای سازمان ملل در امور زنان شرکت فعال داشته روز زن را گرامی
داشتند. ایشان بحث جالبی را در باره حضور و عملکرد دولت ایران در کمیسیون مقام زن سازمان ملل دامن زد وسپس به پسش و پاسخ پرداخته شد
کمیسیون مقام زن در سازمان ملل با هدف دفاع از حقوق وموقعیت زنان در
سال 1946 تاسیس شد.این کمیسیون تا سال 1975 مانند سایر کمیسیون های سازمان
ملل فعالیت می کرد. در سال 1975 برای اولین بار سازمان ملل کنفرانس زنان
را در مکزیکو سیتی تشکیل داد و آن سال را "سال زن "نامید. کنفرانس اول در
مکزیکو سیتی ،دومین کنفرانس در کپنهاگن در سال 1980 و سومین کنفرانس در سال
1985 در نایروبی برگزار شد. در این کنفرانس ها نمایندگان دولت ها شرکت می
کردند و هیچ مفهومی از سازمان های غیر دولتی و فعالین زن وجود نداشت.ولی از
همان اولین کنفرانس فعالین جنبش زنان در پیرامون این کنفرانس ها گرد هم می
آمدند و بحث و گفتگو می کردند. دراولین کنفرانس در مکزیکو سیتی اخبار
مربوط به حضور زنان آمریکایی لاتین در مطبوعات آمریکای لاتین انعکس یافت
ولی در مطبوعات انگلیسی زبان کمترانعکاس پیدا کرد. در کنفرانس کپنهاگن نیز
فعالین زنان و فمینسیت ها پیرامون این کنفرانس گرد هم آمدند. در سومین
کنفرانس زنان سازمان ملل در نایروبی اخبار مربوط به اینکه
سازمان ملل کوشش هایی در جهت رفع تبعیض جنسیتی انجام می دهد در جهان منتشر
شد و فعالین زنان و حقوق بشر و فمینیست ها توجه بیشتری به آن پیدا کردند.در
کنفرانس نایروبی تعداد زیادی از سازمان های غیر دولتی زنان شرکت کردند و
یک فوروم غیر دولتی NGO forum در کنار کنفرانس نایروبی بر گزار شد. کنفرانس نایروبی با موضوع "بسوی برابری جنسیتی" نگاهی به آینده داشت.
کنفرانس بعدی در پکن در سال 1995 برگزار شد که در کنار چالش های زنان بر اساس مختصات محلی ،ملی وقومی خطوط مشترکی بین زنان در سطح جهان که با چالش های مشابهی مواجه اند مورد بررسی قرار گرفت . در کنفرانس پکن حدود 35000 زن و 1200 مرد شرکت کردند . حدود 43 نفر از
زنان فعال حوزه زنان از خارج از کشور در برابر بیش از 300 نفر از طرف دولت
ایران در این کنفرانس شرکت کردند. . در کنفرانس پکن رژیم ایران بسیار
متشکل شرکت کرده بود. بیش از سیصد نفر از طرف دولت ایران که در واقع بنام سازمان های غیر دولتی که خود دولت بوجود اورده بود شرکت کردند .
انان
بسیار متشکل و هدفمند بودند ، بدین معنا که درواقع نقش صادرکنندگان انقلاب
را بازی میکردند و در کلیه موارد مواضعی مشترک با واتیکان و در برخی موارد
هم با روسیه داشتند . نتیجه اینکه مدافعین حقوق زنان در صورت حضور فعال در
اینگونه کمیسیون ها میتوانند نقش بسیار موثری داشته باشند . چرا که کلیه
کشورهای عضو سازمان ملل در این کمیسیونها شرکت دارند ومعمولا موظف به پیاده
کردن تصمیمات این نهاد ها هستند ، هر چند که بسیاری از کشورها اصولا توجهی
به اینگونه توافق نامه ها ندارند ولی در بیان واقعیتها و جلب حمایت این
نهادهامیتوانند نقش قابل توجهی داشته باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر